Van aan het vertrek bij Yvette heeft onze jongen de capaciteit van zijn longen getoond tot we door de Kennedytunnel waren!!! Huilen, janken, het kon niet op. Eens aangekomen, volgende obstakel: de poezen.... Nou ik vindt die wel leuk en wil er mee spelen..... gekwispelstaart en geblaf. De poezen stoven alle richtingen uit... voor de eerste keer in hun level zagen ze een hond! Nu een dag verder gaat het al wat beter en hebben ze zo geen schrik meer. De bench is al in gebruik maar enkel als hij zin heeft; hij is liever bij Edith of ligt op mijn voeten... In de tuin rennen en ravotten is ook een must tussen de slaapjes door. De zwemles is ondertussen ook voorbij....
